شورش سفیانی:
پیش از قیام حضرت مهدی(عج) مردی از نسل ابوسفیان در منطقه ی شام خروج می کند و با تظاهر به دینداری، گروه زیادی از مسلمانان را فریب می دهد در برخی روایات که البته سند آن ضعیف است آمده که نام سفیانی عثمان بن عنبسه است. و بخش زیادی از سرزمین های اسلامی را با کمک رومیان و یهودیان که همان غربی ها هستند تصرف می کند. او بر مناطق پنچگانه شام،فلسطین،اردن،قنسرین و منطقه عراق سیطره می یابد و در کوفه و نجف، به قتل عام شیعیان می پردازد و برای کشتن و یافتن آنان جایزه تعیین می کند.
مدت حکومت سفیانی نه ماه است. او قبل از خروج با اظهار زهد و بی اعتنایی به دنیا و پوشیدن لباس های کهنه و مندرس و نان و نمک خوردن و بخشیدن اموال فراوان، دل های افراد جاهل و اراذل و اوباش و همچنین گروهی از علمای ساده لوح را به خود جذب می کند؛ بدین وسیله برای خود طرفدارانی پیدا می کند که او را در رسیدن به اهداف خود یاری می دهند. در همان زمان شام محل تاخت و تاز چندین لشکر با یکدیگر است، که معروف ترین این لشکرها، لشکر اصهب و ابقع است که هردو کافرند. سفیانی در ابتدای خروج سعی بر این دارد که نیروهای مختلف در شام را از بین ببرد و تا مدتی با شیعیان کاری ندارد؛ در نتیجه او موفق به شکست اصهب و ابقع می شود، در روایات آمده است که این درگیری ها آنقدر سخت است که شام به ویرانه تبدیل می شود. پس از پیروزی سفیانی در برابر اصهب و ابقع اروپایی ها با وی متحد می شوند، دلیل این اتحاد می تواند به نوعی سرمایه گذاری بر او باشد، تا اروپاییان بتوانند به وسیله سفیانی و طرفدارانش کشور های اسلامی را تصرف کنند.
در ششمین ماه جنبش سفیانی، یعنی ماه محرم، ظهور انجام می شود ولی ختم کار او سه ماه پس از ظهور است. وی آنگاه که از ظهور حضرت حجت(عج) با خبر می گردد، با سپاهی عظیم به جنگ امام می رود و به امر خدا، همه ی لشکریان وی به جز چند نفر در زمین فرو می روند و هلاک می شوند.
#کلنا عباسک یا مهدی
ممنون